Co to jest rewitalizacja?

W Polsce, w wyniku prac rewitalizacyjnych (architektoniczno-renowacyjnych oraz remontowych) obszary zdegradowane pod względem przemysłowym, kulturowym i architektonicznym oraz zaniedbane tereny zielone, takie jak parki gminne czy miejskie, dawne stawy i oczka wodne przywracane są do życia i oddawane społeczeństwu. Działania te wynikają z potrzeb społecznych i gospodarczych prowadzonych w interesie publicznym, których celem jest wyprowadzenie obszaru z sytuacji kryzysowej, przywrócenie mu dawnych funkcji oraz stworzenie warunków do jego dalszego rozwoju.

Zobacz naszą nowoczesną Mapę Geoportal360

Realizacja działań rewitalizacyjnych prowadzona jest w oparciu o Gminny Program Rewitalizacyjny (GPR), poprzedzony szerokimi konsultacjami społecznymi stanowiącymi podstawę opracowania tego dokumentu.

Gminny Program Rewitalizacji umożliwia nie tylko prowadzenie rewitalizacji na konkretnie określonych obszarach gminy, ale jest również dokumentem umożliwiającym starania gminy o dofinansowanie projektów zawartych w GPR ze środków unijnych.

Pojęcie rewitalizacji

Pojęcie rewitalizacji oraz zasady i tryb przygotowania, prowadzenia i oceny rewitalizacji określa ustawa z dnia 9 października 2015 r. o rewitalizacji (Dz.U. 2015 poz.1777). W myśl tej ustawy:

„Rewitalizacja stanowi proces wyprowadzania ze stanu kryzysowego obszarów zdegradowanych, prowadzony w sposób kompleksowy, poprzez zintegrowane działania na rzecz lokalnej społeczności, przestrzeni i gospodarki, skoncentrowane terytorialnie, prowadzone przez interesariuszy rewitalizacji na podstawie gminnego programu rewitalizacji.”

Określone w definicji podejścia kompleksowe, zintegrowane, skoncentrowane i komplementarne muszą spełniać się jednocześnie. Żadna z tych cech nie może występować samodzielnie, jest konsekwencją i uzupełnieniem kolejnej.

1. Kompleksowość i podejście zintegrowane – przyjęcie podejścia zintegrowanego wymaga od twórców Gminnego Programu Rewitalizacji stworzenia takiego programu, który będzie odpowiadał rzeczywistym potrzebom mieszkańców obszaru rewitalizacji. W podejściu tym powinny być ujęte działania uwzględniające aspekt społeczny, gospodarczy, przestrzenno-funkcjonalny, techniczny oraz środowiskowy obszaru rewitalizacji zgodnie z przeprowadzoną diagnozą.
2. Koncentracja interwencji to przede wszystkim działania skupione w obszarze zdiagnozowanym jako obszar zdegradowany i dotknięty szczególną koncentracją negatywnych zjawisk gospodarczych i społecznych.
3. Komplementarność przedsięwzięć rewitalizacyjnych – wymogiem koniecznym dla wspierania przedsięwzięć rewitalizacyjnych jest zapewnienie ich komplementarności w różnych wymiarach. W szczególności dotyczy to komplementarności: przestrzennej, problemowej, proceduralno-instytucjonalnej, międzyokresowej oraz źródeł finansowania. Celem zapewnienia komplementarności jest, aby przedsięwzięcia realizowane były na całym obszarze rewitalizacji, a nie punktowo wybranych miejscach. Ważne jest, aby przedsięwzięcia wzajemnie się uzupełniały, np. rewitalizacja zabytkowego młyna powinna korespondować z rewitalizacją stawów położonych nieopodal, a rewitalizacja budynków gospodarczych założenia pałacowego powinna korespondować z odnowieniem z rewitalizacją pałacu i parku przypałacowego.

Istotnym jest, aby działania rewitalizacyjne na jednym obszarze nie wpływały negatywnie na inny obszar, który przez to może stać się uboższy.

W programie rewitalizacji nie dopuszcza się możliwości planowania i realizacji tylko wybiórczych inwestycji, nastawionych jedynie na szybki efekt poprawy estetyki przestrzeni, skupionych tylko na działaniach remontowych czy modernizacyjnych, które nie skutkują zmianami strukturalnymi na obszarze rewitalizacji.

Kim jest interesariusz?

Interesariuszem nazywana jest osoba bądź grupa osób, która jest zainteresowana określonym projektem ujętym w Gminnym Programie Rewitalizacji i posiada ona wpływ na przebieg tego projektu aż do osiągnięcia określonego rezultatu.

W przypadku przedsięwzięć rewitalizacyjnych ujętych w Gminnym Programie Rewitalizacji interesariuszami rewitalizacji, są w szczególności:

1. mieszkańcy obszaru rewitalizacji oraz właściciele, użytkownicy wieczyści nieruchomości i podmioty zarządzające nieruchomościami znajdującymi się na tym obszarze, w tym spółdzielnie mieszkaniowe, wspólnoty mieszkaniowe, społeczne inicjatywy mieszkaniowe, towarzystwa budownictwa społecznego oraz członkowie kooperatywy mieszkaniowej współdziałający w celu realizacji na obszarze rewitalizacji inwestycji mieszkaniowej służącej zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych członków tej kooperatywy;
2. mieszkańcy gminy inni niż wymienieni w pkt 1;
3. podmioty prowadzące lub zamierzające prowadzić na obszarze gminy działalność gospodarczą;
4. podmioty prowadzące lub zamierzające prowadzić na obszarze gminy działalność społeczną, w tym organizacje pozarządowe i grupy nieformalne;
5. jednostki samorządu terytorialnego, ich jednostki organizacyjne oraz organy doradcze i konsultacyjne gminy;
6. organy władzy publicznej;
7. podmioty, inne niż wymienione w pkt 6, realizujące na obszarze rewitalizacji uprawnienia Skarbu Państwa.

Co jest celem rewitalizacji?

Rewitalizacja (dosłownie: ożywienie, przywrócenie do życia) jest wieloletnim procesem eliminacji bądź ograniczania negatywnych zjawisk, które spowodowały powstanie stanu kryzysowego. Działania rewitalizacyjne mają na celu wyprowadzenie ze stanu kryzysowego zdegradowanych obszarów gminy, miasta. Przedsięwzięcia rewitalizacyjne muszą bezpośrednio odpowiadać na wskazane w diagnozie problemy i zagrożenia oraz wykorzystać uwidocznione w diagnozie potencjały środowiska.

Rewitalizacja to nie tylko remonty, odnawianie i przywracanie do dawnej świetności budynków i innych obiektów, ale również uzupełnianie obszarów zdegradowanych w nowe obiekty nadające im szersze funkcje społeczne.

Dzięki działaniom rewitalizacyjnym tworzone są warunki do spokojnego i zrównoważonego rozwoju miast i wsi. Efektem końcowym przedsięwzięć rewitalizacji powinna być zawsze poprawa jakości życia mieszkańców w zakresie socjalnym, zdrowotnym czy kulturalnym. Niekwestionowanym efektem rewitalizacji powinno być zwiększenie miejsc pracy dla społeczności lokalnej.

W wielu mniejszych projektach rewitalizacyjnych przyjmuje się, że poprzez przedsięwzięcia rewitalizacyjne pewnych obszarów np. zespołów parkowo-pałacowych czy innych obiektów zabytkowych będzie możliwe uzyskanie wartości dodanej jaką jest zachowanie zabytków dla przyszłych pokoleń, a przez to wzrost atrakcyjności miejscowości pod względem turystycznym.

Często, rewitalizacja obiektów zabytkowych czy adaptacja innych obiektów (np. na świetlice wiejskie z możliwością udostępnienia tych obiektów osobom niepełnosprawnym), przyczynia się do integracji mieszkańców, ich aktywizacji oraz do wzrostu udziału mieszkańców gminy w życiu społecznym i kulturalnym.

Jak przeprowadzana jest rewitalizacja danego obszaru?

Podstawę przeprowadzenia rewitalizacji na obszarze gminy stanowi Program Rewitalizacji Gminy.

Fundamentem Gminnego Programu Rewitalizacji jest szczegółowa diagnoza obszaru rewitalizacji, która ukazuje występujące na nim negatywne zjawiska społeczne, gospodarcze i przestrzenno-funkcjonalne. Na podstawie wyników diagnoz określane są cele rewitalizacji oraz kierunki działań, za pośrednictwem których określony obszar ma zostać wyprowadzony ze stanu kryzysu, w którym się aktualnie znajduje.

Zaplanowanie i przeprowadzenie rewitalizacji na obszarze gminy można podzielić na kilka etapów, tj.:

1. Wyznaczenie obszaru zdegradowanego i obszaru rewitalizacji, które następuje w drodze uchwały rady gminy, tzw. uchwały delimitacyjnej.
2. Opracowanie i uchwalenie Gminnego Programu Rewitalizacji, na podstawie którego rewitalizacja będzie prowadzona. W zależności od zidentyfikowanych zjawisk kryzysowych program obejmuje działania w sferze społecznej, gospodarczej lub przestrzenno funkcjonalnej lub technicznej. Program w swej treści zawiera również opis przedsięwzięć, które będą realizowane na obszarze rewitalizacji.
3. Realizacja poszczególnych etapów przedsięwzięć Gminnego Programu Rewitalizacyjnego.
4. Monitorowanie przebiegu realizacji Gminnego Programu Rewitalizacji.

Obszar zdegradowany – czym się charakteryzuje

W przypadku, gdy gmina zamierza realizować przedsięwzięcia rewitalizacyjne, rada gminy wyznacza – w drodze uchwały, z własnej inicjatywy albo na wniosek wójta, burmistrza albo prezydenta miasta – obszar zdegradowany i obszar rewitalizacji.

Za obszar zdegradowany przyjmuje się obszar gminy znajdujący się w stanie kryzysowym z powodu koncentracji negatywnych zjawisk społecznych, w szczególności:

1. gospodarczych – charakteryzujących się niskim stopniem przedsiębiorczości, słabej kondycji lokalnych przedsiębiorstw, lub
2. środowiskowych – charakteryzujących się przekroczeniem standardów jakości środowiska, obecności odpadów stwarzających zagrożenie dla życia, zdrowia ludzi lub stanu środowiska, lub
3. przestrzenno-funkcjonalnych – charakteryzujących się w szczególności niewystarczającym wyposażeniem w infrastrukturę techniczną i społeczną lub jej złego stanu technicznego, braku dostępu do podstawowych usług lub ich niskiej jakości, niedostosowania rozwiązań urbanistycznych do zmieniających się funkcji obszaru, niedostosowania infrastruktury do potrzeb osób ze szczególnymi potrzebami, o których mowa w ustawie z dnia 19 lipca 2019 r. o zapewnianiu dostępności osobom ze szczególnymi potrzebami, niskiego poziomu obsługi komunikacyjnej, niedoboru lub niskiej jakości terenów publicznych, lub
4. technicznych – charakteryzujących się degradacją stanu technicznego obiektów budowlanych, w tym o przeznaczeniu mieszkaniowym oraz niefunkcjonowaniu rozwiązań technicznych umożliwiających efektywne korzystanie z obiektów budowlanych, w szczególności w zakresie energooszczędności, ochrony środowiska i zapewniania dostępności osobom ze szczególnymi potrzebami, o których mowa w ustawie z dnia 19 lipca 2019 r. o zapewnianiu dostępności osobom ze szczególnymi potrzebami.

Obszar zdegradowany może być podzielony na podobszary, w tym: podobszary nieposiadające ze sobą wspólnych granic, pod warunkiem stwierdzenia na każdym z podobszarów występowania koncentracji negatywnych zjawisk społecznych oraz gospodarczych, środowiskowych, przestrzenno-funkcjonalnych lub technicznych.

Wielkość obszarów rewitalizacji

Obszar rewitalizacji nie może być większy niż 20% powierzchni gminy oraz zamieszkały przez więcej niż 30% liczby mieszkańców gminy. Obszar rewitalizacji może być podzielony na podobszary, w tym podobszary nieposiadające ze sobą wspólnych granic.

Niezamieszkałe tereny poprzemysłowe, w tym poportowe i powydobywcze, tereny powojskowe albo pokolejowe, na których występują określone wyżej negatywne zjawiska, mogą wejść w skład obszaru rewitalizacji wyłącznie w przypadku, gdy działania możliwe do przeprowadzenia na tych terenach przyczynią się do przeciwdziałania negatywnym zjawiskom społecznym takich jak: bezrobocie, ubóstwo, przestępczość, wysoka liczba mieszkańców będących osobami o szczególnych potrzebach, o których mowa w ustawie z dnia 19 lipca 2019 r. o zapewnianiu dostępności osobom ze szczególnymi potrzebami (Dz. U. z 2020 r. poz.1062), niski poziom edukacji lub kapitału społecznego, a także niewystarczający poziomu uczestnictwa w życiu publicznym i kulturalnym.

W celu jednoznacznej identyfikacji spełnienia wyżej wymienionych kryteriów, Gminny Program Rewitalizacji powinien zawierać w swej treści w formie tabelarycznej informację o powierzchni obszaru objętego rewitalizacją w stosunku do powierzchni całkowitej gminy oraz wskazanie liczby mieszkańców gminy zamieszkujących obszar rewitalizacji w stosunku do liczby mieszkańców gminy ogółem.

W przypadku wskazania podobszarów, GPR zawiera również informację o powierzchni danego podobszaru i liczby jego mieszkańców.

Wniosek o wyznaczenie obszaru zdegradowanego i obszaru rewitalizacji

Wniosek o wyznaczenie obszaru zdegradowanego i obszaru rewitalizacji zawiera wskazanie granic tych obszarów, wykonane na mapie w skali co najmniej 1:5000, sporządzonej z wykorzystaniem treści mapy zasadniczej, a w przypadku jej braku – z wykorzystaniem treści mapy ewidencyjnej.

Do wniosku o wyznaczenie obszaru zdegradowanego i obszaru rewitalizacji załącza się ponadto diagnozę, sporządzoną w oparciu o obiektywne i weryfikowalne mierniki i metody badawcze dostosowane do lokalnych uwarunkowań potwierdzającą spełnienie przez obszar zdegradowany i obszar rewitalizacji przesłanek ich wyznaczenia.

Wyznaczenie obszaru rewitalizacji wszczyna procedurę sporządzania Gminnego Projektu Rewitalizacji.

Opracowanie Gminnego Projektu Rewitalizacji poprzedzają konsultacje społeczne w zakresie programu.

Ostatnim etapem procedury jest przyjęcie Gminnego Programu Rewitalizacji przez radę gminy w drodze uchwały. W praktyce Gminny Program Rewitalizacji stanowi najczęściej załącznik do tej uchwały, a funkcją uchwały jest wprowadzenie dokumentu do porządku prawnego gminy.

Przed złożeniem wniosku o wyznaczenie obszaru zdegradowanego i obszaru rewitalizacji, wójt, burmistrz albo prezydent miasta przeprowadza szeroko zakrojone konsultacje społeczne dotyczące projektu uchwały oraz wprowadza do tego projektu zmiany wynikające z przeprowadzonych konsultacji.

Konsultacje społeczne prowadzone są w sposób ułatwiający zrozumienie prezentowanych treści programu i odniesienie się do nich, a w przypadku, gdy jest to uzasadnione specyfiką konsultowanych treści, z użyciem wizualizacji oraz treści sporządzonych w języku prostym i zrozumiałym, niespecjalistycznym oraz wyjaśnieniu wszelkich skrótów i zestawień informacji w ujęciu tabelarycznym.

Ważne, aby konsultacje społeczne były prowadzone w sposób innowacyjny, np. poprzez organizowanie spacerów studyjnych, metody prototypowania, uruchomianie punktów i platform konsultacyjnych bądź prowadzenie debaty w formule kawiarenek obywatelskich. Formy te mają istotny wpływ na późniejsze finansowanie projektu.

Obligatoryjnym elementem przygotowania każdego przedsięwzięcia rewitalizacyjnego powinny być wnioski z konsultacji społecznych oraz opracowanie strategicznej oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko.

Projekty dokumentów poddawanych konsultacjom społecznym, a także projekty dokumentów przekazywanych do rady gminy oraz raporty, udostępnia się w Rejestrze Urbanistycznym gminy dotyczącym planowania i zagospodarowania przestrzennego.

Załącznikiem do uchwały Rady Gminy w sprawie przyjęcia Gminnego Programu Rewitalizacyjnego, jest mapa w skali co najmniej 1:5000, sporządzona z wykorzystaniem treści mapy zasadniczej, a w przypadku jej braku – z wykorzystaniem treści mapy ewidencyjnej, na której wyznacza się obszar zdegradowany i obszar rewitalizacji.

Rada gminy w podjętej uchwale dotyczącej wyznaczenia obszaru zdegradowanego i obszaru rewitalizacji może również w tej samej uchwale ustanowić:

1. na rzecz gminy prawo pierwokupu wszystkich nieruchomości, nieruchomości określonego rodzaju lub określonych nieruchomości – położonych na obszarze lub wskazanych podobszarach rewitalizacji;
2. na obszarze rewitalizacji zakaz wydawania decyzji o warunkach zabudowy.

Gminny Program Rewitalizacji winien być powiązany z innymi dokumentami strategicznymi gminy, takimi jak: strategia rozwoju gminy, studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz strategia rozwiązywania problemów społecznych.

W swej treści Gminny Program Rewitalizacji powinien zawierać m.in.:

a. cele rewitalizacji i odpowiadające im kierunki działań służących eliminacji lub ograniczeniu negatywnych zjawisk społecznych i gospodarczych,
b. opis wizji stanu obszaru po przeprowadzeniu rewitalizacji negatywnych zjawisk zidentyfikowanych na obszarze rewitalizacji;
c. opis przedsięwzięć rewitalizacyjnych, w szczególności o charakterze społecznym oraz gospodarczym, środowiskowym, przestrzenno-funkcjonalnym lub technicznym, w tym:

• lista planowanych podstawowych przedsięwzięć rewitalizacyjnych wraz z ich opisem zawierającym w odniesieniu do każdego przedsięwzięcia: nazwę i wskazanie podmiotów realizujących to przedsięwzięcie, zakres realizowanych zadań, lokalizację, szacowaną wartość przedsięwzięcia, prognozowane rezultaty wraz ze sposobem ich oceny w stosunku do celów rewitalizacji,
• charakterystyka pozostałych dopuszczalnych przedsięwzięć rewitalizacyjnych, realizujących kierunki działań służących eliminacji lub ograniczeniu negatywnych zjawisk zidentyfikowanych na obszarze rewitalizacji;

d. szacunkowa wartość finansowa GPR wraz z szacunkowym wskazaniem środków finansowych ze źródeł publicznych i prywatnych;
e. opis struktury zarządzania realizacją GPR, wskazanie kosztów tego zarządzania wraz z ramowym harmonogramem realizacji programu;
f. system monitorowania i oceny GPR.

Dofinansowanie Gminnego Programu Rewitalizacji ze środków unijnych

Na realizację projektów rewitalizacyjnych ujętych w Gminnym Programie Rewitalizacji, gmina może uzyskać dofinansowanie Unii Europejskiej ze środków polityki spójności. Dofinansowanie to jest dokonywane na podstawie procedury ustanowionej przez Instytucję Zarządzającą programem regionalnym Fundusze Europejskie (IZ).

W ramach kryteriów dopuszczających IZ ocenia zgodność projektu – przedsięwzięcia z gminnym programem rewitalizacji w zakresie:

• czy składany projekt rewitalizacyjny wynika z obowiązującego (na dzień składania wniosku o dofinansowanie) GPR;
• czy gminny program rewitalizacji, z którego wynika składany projekt rewitalizacyjny, znajduje się w wykazie GPR.

Ocena spełnienia ww. kryteriów łącznie, jest dokonywana każdorazowo w toku ubiegania się gminy o dofinansowanie w ramach programów regionalnych.

Opis projektu we wniosku o dofinansowanie umożliwia ocenę spełnienia kryteriów.

Ze wsparcia w obszarze rewitalizacji wyłączone mogą być projekty:

• przewidujące wycinkę drzew i krzewów lub zwiększanie powierzchni nieprzepuszczalnych w miastach (placów, rynków itp.), chyba że wnioskodawca udowodni, iż wycinka związana jest z usuwaniem drzew niebezpiecznych, np. spróchniałych,
• budowę dróg i parkingów, chyba że stanowią one nieodłączny element większego projektu w obszarze turystyki, kultury i dziedzictwa kulturowego lub fizycznej regeneracji i nie są one dominującym elementem tego projektu, a ich koszt nie przekracza 15% kosztów kwalifikowalnych całego projektu.

Gminny Program Rewitalizacji stanowi podstawę działań rewitalizacyjnych w gminie. Jest dokumentem zobowiązującym strony władz gminy i jednostek organizacyjnych do realizacji zaplanowanych przedsięwzięć. GPR nie jest dokumentem obowiązkowym, ale w przypadku realizacji przedsięwzięcia posiadającego cechy rewitalizacji brak programu uniemożliwia prowadzenie rewitalizacji oraz uzyskanie dofinansowania dla planowanych przedsięwzięć.

W przypadku sprzedaży lub zakupu nieruchomości możemy spotkać się z koniecznością pozyskania zaświadczenia potwierdzającego, że nieruchomość składająca się z działki(-łek) znajduje się na obszarze rewitalizacji, objęta jest prawem pierwokupu, lub znajduje się na obszarze Specjalnej Strefy Rewitalizacji. W przypadku gdy nieruchomość położona jest w jednej ze stref, gmina może mieć prawo pierwokupu takiej nieruchomości. Zaświadczenie na żądanie wydaje gmina, na obszarze której znajduje się nieruchomość. Zaświadczenie wymagane jest TYLKO w dwóch przypadkach:

• gdy nieruchomość jest położona w obrębie, który jest w całości położony na obszarze rewitalizacji,
• gdy nieruchomość znajduje się w obrębie, który jest częściowo położony na obszarze rewitalizacji.

Przykłady rewitalizacji w polskich miastach

W Polsce w ostatnich latach zauważa się znaczny wzrost gminnych Programów Rewitalizacyjnych oraz realizacji przedsięwzięć w nich ujętych.

Dużym zainteresowaniem cieszy się m.in. program naprawy przestrzeni publicznej poprzez przeprowadzenie inwestycji drogowej w obszarze rewitalizacji w mieście Gorzów Wielkopolski. Podstawą ujęcia tego przedsięwzięcia w gminnym Programie Rewitalizacji oraz jego realizacja była konieczność uporządkowania chaosu przestrzennego, który był wynikiem wieloletnich zaniedbań sięgających nierzadko czasów tuż po drugiej wojnie światowej, gdy zniszczone w wyniku działań wojennych centrum miasta zabudowywano, często w sposób chaotyczny i pozbawiony cech śródmieścia (źródło: opracowanie własne na podstawie Gminnego Programu Rewitalizacji Gorzów 2025+, uchwała nr XXXVI/445/2016).

Rewitalizacją osiedli z zabytkowymi kamienicami może pochwalić się miasto Łódź.

Na dzień dzisiejszy w mieście przebiega rewitalizacja przedwojennych kamienic, w których powstają komfortowe mieszkania. Odnawiane są nie tylko elewacje od strony ulic, ale także od strony podwórka. W rewitalizowanych miejscach dokonuje się nasadzenia drzew, krzewów i kwiatów co niewątpliwie wzmacnia efekt rewitalizacji. Remontowane są także piwnice tych mieszkań, całe podwórka, a dawne zabytkowe elewacje wzbogacone ornamentami cieszą oko nie tylko mieszkańców, ale również odwiedzających to piękne miasto turystów.

Trwają również prace rewitalizacyjne Na Księżym Młynie oraz przy ul. Fabrycznej 21, a także Przędzalnianej 59, 61, 63 i 67. Przywraca się tym obiektom dawny oryginalny wygląd z szerokimi chodnikami pośrodku i żeliwnymi barierami. Na Księżym Młynie, poza przestrzeniami wspólnymi, do 2023 r. zrewitalizowanych zostanie łącznie aż 47 budynków (mieszkalnych, jak i dawnych komórek oraz zabudowań gospodarczych).

Dzięki rewitalizacji łodzianie zyskają nie tylko nowe mieszkania i miejsca pracy, ale również obiekty służące celom kulturalnym. Rewitalizacja wpłynie na podniesienie atrakcyjności miasta i polepszenie jakości życia mieszkańców. Zrewitalizowana Łódź stanie się miastem, w którym panuje ożywienie społeczne i gospodarcze. Odnowione miasto będzie dobrym miejscem do zamieszkania i życia, a łodzianie będą z niego dumni. Dzięki rewitalizacji miasto przyciąganie wielu zagranicznych gości, którzy zapewne będą mogli tutaj realizować swoje marzenia.

Gminny Program Rewitalizacji dla miasta Łódź został przyjęty Uchwałą Nr XXXIV/1122/20 Rady Miejskiej w Łodzi z dnia 24 grudnia 2020 r. zmieniającą uchwałę w sprawie przyjęcia Gminnego Programu Rewitalizacji.

Również Warszawa może pochwalić się działaniami rewitalizacyjnymi prowadzonymi w latach 20215-2022 na obszarze Kamionki, nowej i Starej Pragi i Szmulowizny, Targówka Mieszkaniowego i Fabrycznego o powierzchni 1423 ha (2,75% pow. Warszawy), na którym zameldowanych jest 129 838 mieszkańców (7,53% ludności Warszawy).

W skład kluczowych przedsięwzięć rewitalizacyjnych weszły działania dotyczące sfery gospodarczej, przestrzennej i społecznej. Realizacja tych działań miała wpływ na wzmacnianie potencjału obszaru rewitalizacji w takich obszarach jak: zmniejszenie liczby pustostanów lokali użytkowych, wzmocnienie praskiej przedsiębiorczości – głównie w kontekście tradycyjnych rzemiosł, uporządkowanie sfery przestrzennej oraz zwiększenie aktywności i integracji lokalnej społeczności. Szczegółowe projekty rewitalizacyjne w m.st. Warszawa zostały omówione w artykule umieszczonym pod linkiem: https://pragapld.um.warszawa.pl/rewitalizacja.

Podstawa prawna i inne źródła:

1. Ustawa z dnia 9 października 2015 r. o rewitalizacji.
2. „Zasady realizacji instrumentów terytorialnych w Polsce w perspektywie finansowej UE na lata 2021-2027” – Ministerstwo Funduszy i Polityki Regionalnej.

Zdjęcia: Pixabay.com